کد مطلب:28694 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
پس معاویه برای علی علیه السلام [ چنین] پیام فرستاد:كار میان ما و تو به درازا كشید و هر یك از ما خود را در آنچه از دیگری می خواهد، بر حق می داند، بی آن كه هیچ یك به اطاعت از دیگری تن دهد. افراد بسیار میان ما كشته شدند و من بیم دارم كه آنچه در پیش است، سخت تر از گذشته باشد. به زودی، ما را در باب این موضع، بازخواست خواهند كرد و در حقیقت، از كسی جز من و تو حسابرسی نخواهد شد. آیا تن می دهی به كاری كه در آن برای ما و تو، زندگانی و حجّت و برائت باشد و امّت را سامان دهد، خون ها را پاس دارد، میان دیندارانْ اُلفت برقرار سازد، و كینه ها و آشوب ها را از میان ببرد؛ بدین سان كه میان ما و تو دو داور، یكی از یارانم و یكی از یارانت باشند كه هر دو به آنان خشنود باشیم و بنا بر كتاب خدا میان ما داوری كنند؟ پس آن برای من و تو بهتر است و این آشوب ها را ریشه كن می كند. در آنچه بدان فرا خوانده شده ای، خدای را بپرهیز و اگر اهلِ قرآنی، به حكم آن خشنود باش. والسّلام![1].
2585. وقعة صِفّین - به نقل از ابراهیم بن اشتر -:معاویه، ابو اَعوَر سُلَمی را سوار بر اَستری سپید، روانه كرد. وی، قرآن بر سر، میان دو صفِ عراقیان و شامیان به حركت درآمد، در حالی كه می گفت:كتاب خدا میان ما و شما داور است!